Alweer de laatste week van de zomervakantie. Een vakantie die door velen niet licht zal worden vergeten. En dat komt dan vooral door al het leed wat we in deze weken allemaal voorgeschoteld kregen/krijgen. Ook als we in het buitenland verbleven, zal dat niet aan de aandacht ontsnapt zijn.
Ik was tijdens de verschrikkelijke ramp met de MH-17 in Noorwegen. Beetje-bij-beetje komen de berichten binnen en dringt het langzaam tot je door wat er allemaal gebeurd is. Ongeloof en onbegrip overheersen dan.
En dan de Dag van Nationale Rouw op 23 juli. Ook al ben je dan ver weg, toch voel je je verbonden met de nabestaanden. Ook op Facebook weet je je dan verbonden met velen.
Opvallend: een nationaal herdenken. Eigenlijk heeft iedere Nederlander wel een (vaak) via-via connectie met de slachtoffers. Ik had het daarover met mijn familie in Noorwegen. Ook zij waren diep geschokt en bij hen kwamen de herinneringen weer boven aan het drama in Oslo en UtØya. In Oslo zijn ook nu nog de gevolgen van de bomaanslagen te zien aan regeringsgebouwen.
D15at was op 23 juli 2011. In Noorwegen werd dat ook dit jaar weer herdacht. En ook daar heeft elke Noor wel iemand die nauw betrokken was bij dit onmenselijke drama. En dat maakt dat er een gevoel van saamhorigheid ontstaat.

Verbondenheid kan ook ontstaan als je samen voor een bepaald doel gaat. Het samen optrekken met elkaar geeft ook veel energie.
Zo starten we weer een nieuw schooljaar. Een schooljaar met weer de nodige veranderingen, denk ik. Maar dat doen we met elkaar: de kinderen, de ouders en de leerkrachten. Op vrijdag 22 augustus kunnen we ook op een andere manier onze verbondenheid met de school tonen: het Familie-Event. Ik hoop, dat we elkaar daar ook mogen ontmoeten!
'de Roerganger' staat ook bekend om haar ouderbetrokkenheid. En daar ben ik trots op! Ook via mijn column wil ik u graag daarvan op de hoogte houden.
Ik wens u een goed schooljaar toe!
Martin